#de beste weg voor mij

De pijn in mijn buik. Verdriet, rauw, schuld, pijn en trauma. Mijn rug vangt het op. Een vriend zei dat ik het allemaal best in 1 keer los kon laten. Dat ik het gewoonweg moest doen. Me er niet in vast moest bijten.

Maar wil ik dat wel al? Ben ik er echt klaar voor om mezelf te vergeven?

Voor alle zwaarte. Voor al het lijden. Voor het in de steek laten van mezelf en mijn geluk.

Hmm….

Heb ik mezelf en mijn geluk wel in de steek gelaten? Of was dit precies wat ik nodig had? Was dit de snelste weg? (En ik ben zeker wel iemand van de snelste weg!!)

Was dit DE manier om bij mijn kwetsbaarheid te komen? Bij mijn zachtheid, mijn vrouwelijkheid. Bij waar ik nu ben.

Wakker & verbonden.

Klaar om te geven, te begrijpen en te helpen helen.

Dankjewel lief leven. Dankjewel dat je mij zo snel hebt laten zijn waar ik nu ben. Dit was de snelste weg.

Dit was de beste weg.