Na een rouwproces (of tijdens, wie zal het zeggen waar ik sta)
Kom je jezelf af en toe tegen
Als je het verdriet toelaat
De dankbaarheid
De boosheid
Het blijdschap,
Alles
Dan kom je tot de kern
Niet alleen van het rouwproces,
Maar van jezelf .
En daar is het eng
Daar is het diep
Ongekend en onbekend
Nieuwe grond onder mijn voeten
Een angst die ik nog nooit gevoeld heb
Wie is dit?
Wie ben ik hier?
Hier ligt de daadwerkelijke acceptatie
Van en met jezelf
Hier jeukt het vanbinnen,
Daar waar ik niet krabben kan
Dit, wat ik niet verdoven kan
Ik ben het
En het enige wat mij staat te doen
Is accepteren
Omarmen zelfs
De eenzaamheid,
De onzekerheid
Mijn karakter
Eigenwijsheid
Bloei
Ik ben dit
Ik zie dit
En voor nu,
Is dat genoeg