#Oud Zeer
Soms kom je van die oude stukken tegen
Die dan aanraken wat al geweest is
Triggeren wat al vergeven is
En ineens is daar alles weer…
De pijn …
De boosheid, de onmacht en het verdriet
Weer opnieuw mag ik voelen wat het met me doet
Nu én toen
Eerst wil ik het niet voelen
Ik ben bang voor de heftigheid van wat er toen was
Bang voor het opnieuw herbeleven van deze gevoelens
Ik voel mezelf wegglijden
Op zoek naar oude copings-strategieën
De strategieën die ik toen gebruikte
Ze voelen herkenbaar
Fijn zelfs
En ook weer niet
Dit is niet wat ik wil
Wat moet ik hier nu toch mee?!
En even is daar helderheid, zachtheid en begrip:
Ik ben niet meer dat meisje van toen
Ik heb het eten, of de wijntjes, of het sporten niet meer nodig
Wat er nog zit, is de behoefte aan herkenning voor dat deel van mij dat toen niet wist hoe…
Ik begrijp haar
Ik vergeef haar en het feit dat ze weg wilde lopen voor wat ze voelde
Want het wás intens
Het was moeilijk
Ik bedank haar voor haar toewijding en doorzettingsvermogen
Ik houd van haar
Van wie ze is
Mét het over- eten/drinken/sporten
En nu neem IK het over
De volwassen vrouw in mij weet wat ze nodig heeft
IK durf te voelen en te bewegen in wat er is
Om er zo vervolgens achter te komen dat dit alles is wat er is
Mijn kleine ik wilde enkel horen
Dat ze mocht zijn wie ze is
En dat ze achterover mag leunen
Want nu sta IK voorop
En IK heb haar
IK heb haar…